Ik was dus naar de voorstelling van Claudia de Brey gegaan. In de Kleine Komedie, hier in Amsterdam. Dat was best leuk. Omdat ze er zelf zoveel lol in had.
Want op de keeper bekeken was het aan de magere kant. Een beetje maatschappijkritiek, zo van nou nou nou overdrijven we al die angsten voor het terrorisme niet een beetje. Een hele leuke imitatie van Ome Willem. Echt leuk en met enorme inzet gemaakt.
Ook een mooi liedje. Met een mooie regel, die ik vergeten ben. En wat ontroering op het eind. Heel prachtig allemaal. Maar wat het me meeste bijstaat is toch nog wel, dat ik me regelmatig op de gedachte betrapte: ‘Iemand als Claudia, dat lijkt me nu een leuke vriendin’.
